Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Ευχαριστώ.

Μερικές φορές δεν βλέπουμε ποιος πραγματικά έμεινε δίπλα μας στις δύσκολες στιγμές μας. Δεν είναι ότι το πάραβλέπουμε αλλά έχουμε επικεντρωθεί πιο πολύ στο πρόβλημα μας - που έχουμε την δεδομένη στιγμή - πάρα στο ποιος ήταν εκεί για μας. Με τον ξεχωριστό τρόπο του ο καθένας.
Έπεσα και εγώ θύμα αυτής της παγίδας.
Επικεντρώθηκα στο τι θέλω - ζητάω - ή με το τι στεναχωριέμαι - πάρα στο ότι είχα άτομα δίπλα μου ακόμη και αν ένιωθα τόσο μόνη. Είχα άτομα εκεί να μου κρατάνε συντροφιά με ταινίες του Batman. Άλλοι μου τραγουδούσαν τραγούδια για πειρατές και με κάνανε να πεθαίνω στα γέλια και άλλοι ενώ είχαν δικά τους προβλήματα άκουγαν εμένα και τις ανοησίες που έλεγα μέσα στον πανικό της στιγμής. Ή ήταν εκεί μιλώντας για θέματα σχετικά και άσχετα με τις ώρες. Αλλά ήταν εκεί.
Το μόνο που μετανιώνω είναι ότι το ανακάλυψα τώρα. Μετά από τόσο καιρό..
Αλλά το πόσα σας χρωστάω δεν μετριούνται.. Σας ευχαριστώ που παραμερίσατε το "εγώ" και το κανάτε "εσύ ".
Σας ευχαριστώ που ακόμη και μέσα στις λάθος επιλογές μου είσασταν εκεί και μου λέγατε να συνεχίσω, να μη τα παρατάω.
Αν δεν είσασταν εσείς δεν θα είχα κάνει τίποτα. Τα λόγια σας ερχόντουσαν και έρχονται στο μυαλό μου ακόμη και σήμερα. Κάνατε καλή δουλειά. Σας ευχαριστώ που δείξατε τόσο ενδιαφέρον σε προβλήματα που δεν ήταν δικά σας αλλα ούτε έβγαζαν και κανένα νόημα.
Συγνώμη που σας αναγνωρίζω τώρα το τι κάνατε για μένα. Ποτέ δεν είναι αργά όμως.
Θα σας είμαι πάντα ευγνώμων.
Ευχαριστώ.. Ευχαριστώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου